نظر بهاء الله درمورد مادرش !!!!( سوالات بی پاسخ 26)

یکی دیگر از تعالیم حسینعلی نوری ایجاد محبت در عالم انسانی و عدم توهین به افراد دیگر ادیان است و به گفته عبدالبها و شوقی ربانی جناب حسینعلی هرگز زبان خودش را به کلمات زشت و نازیبا آلوده نکرده است و در حال سخن گفتن و نوشتن آیات الهی تمام جوانب را در نظر داشته که به کسی توهین و بی ادبی صورت نگیرد چون بی ادبی در سخن گفتن و نوشتن آنهم در آیات الهی دور از شأن یک نبی الهی است اما در کمال تعجب گاهی در عبارات او کلماتی دیده می شود که مضمونی زیبا نداشته با تعالیم او به عنوان یک رسول الهی مغایرت دارد . او در کتاب مائده آسمانی جلد 4 صفحه 355 اینگونه می نویسد :" من ینکر هذا الفضل الظاهر المتعالی المنیر ینبغی له بان یسئل عن امه حاله ...."

و یا در کتاب  گنج شایگان صفحه 79چنین آمده است : " قل من کان فی قلبه بغض هذا الغلام (بهاء)فقد دخل الشیطان علی فراش امه ..." یعنی هرکس بهاء را منکر شود سزاوار است از مادرش وضع خود را بپرسد و هرکس دشمن او باشد قطعا شیطان در بستر و رختخواب مادرش رفته است .

سوال اینجاست که آیا توهین به تمامی افراد ادیان دیگر مسیحیان و مسلمانان و یهودیان که دیانت بهائی را مستدلا نفی نموده نمی پذیرند حرام زاده هستند و آیا این یک توهین به بشریت نیست ؟ آیا بهائیانی که بعد از تحری حقیقت به حقانیت ادیان دیگر پی می برند باید مورد توهین بزرگی واقع شوند ؟ آیا این با وحدت اساس ادیان و وحدت عالم انسانی سازگار است ؟ نکته ای که در لابلای سوالها مطرح می شود اینکه یکی از بزرگترین دشمنان و مبغوضین حسینعلی نوری برادرش یحیی صبح ازل و خواهرش عزیه خانم نوری بوده است که در کتب امری به وضوح به آن اشاره شده است با این توصیفات آیا می توان این دو نفر را حرامزاه خواند و به نظر بهائیان صلح طلب پاکدامنی مادر بهاء الله در چه حدی بوده است ؟ و باز هم ای کاش کسی بود که به این سوالات پاسخی منطقی می داد تا تحری حقیقتی صورت گیرد .