بررسی دوم
در بهاییت هر قدر بخواهید با علم و عقل مبارزه شده است که به دو نمونه از آن موارد اشاره می کنیم :
نمونه اول : حرف حسینعلی نوری
او در کتاب ایقان صفحه 192می نویسد : از فقهاء و علمای بیان[1] استدعا می نمایم که چنین مشی ننمایند و بر جوهر الهی و نور ربّانی و صرف ازلی و مبدأ و منتهای مظاهر غیبی در زمن مستغاث وارد نیاورند آنچه در این کور وارد شد و به عقول و ادراک و علم متمسّک نشوند [ یعنی راه علم و عقل به کیشی که من آوردم مسدود است و اعتماد به آن دو جایز نیست و ... !! ] .
نمونه دوم : حرف عباس عبدالبها
او هم در کتاب مفاوضات صفحه 225 عقل را به کلی رد می کند و تکیه بر آن را صحیح نمی شمرد ، می نویسد : میزان عقلی تامّ نیست چه که اختلاف فلاسفه اولی و عدم ثبات و تبدیل فکر دلیل بر این است که میزان عقل تامّ نیست چه اگر میزان عقل تامّ بود باید جمیع متّفق الفکر و متّحد الرّأی باشند .
این را از کسی بشنوید که هماهنگی دین و عقل را لازم می شمارد !!
وعقل را مردود نکرده دوست عزیز