شعار الفت بله ، اجرای آن نه !!
آنچه منابع معتبر تاریخی بدست می دهد آن است که در بهاییت دین سبب الفت و محبت نبوده است .مواردی از آن را خدمت دوستان عرض می کنیم :
1-عزیه خانم – خواهر حسینعلی نوری – در رساله عمّه ، صفحه 15می نویسد : از هر نفسی که غیر رضای خاطر ایشان نفسی بر آمد قطع کردند و از هر سری که جز تولای ایشان صدایی بر آمد کوبیدند ...
و از هر حلقی که غیر از خضوع به ایشان حرفی بیرون آمد بریدند و از هر دلی که در او سودای محبت جز ایشان بود شکافتند .
سخن او در مورد برادرش است و میزان ستم حسینعلی را می رساند و در ادامه می نویسد:اگر حسینعلی مظهر حسین علی است هزار رحمت حق بر روان پاک یزید
2-خود حسینعلی در ایقان بارها علمای اسلام را مورد فحاشی قرار داده است و آنها را کرم خراطیم ، همج رعاع ، کلاب آویه ، خرلنگ ، مردار ، خفاش ، تراب ، شجره زقوم می نامد ؛ آن هم به دلیل اینکه آنان به بهاییت نگرویدند .آیا این است همان دینی که به تناسب مقتضیات زمان به مردم هدیه داده شده است ؟
3-باز لوحی برای فرزند یکی از اولیای خداوند در اصفهان – آقا نجفی اصفهانی (ره)- به نام لوح ابن الذئب نوشته است که معنایش این می باشد : تو پسر گرگ هستی .
موارد بسیار دیگری از کتابهای خود بهاییت یافت می شود که از ذکر آنها چشم می پوشیم و همین مقدار را برای هر کس که طالب حقیقت باشد کافی می دانیم .
چرا اونا گوش عالمو با حرفاشون پر کردنو از هیچ کس خجالت نمی کشن