نفثات روح القدس!!!
عبدالبها در خطابات خود می گوید: تعلیم دوازدهم حضرت بهاء اللّه آنکه عالم انسانی به قوای عقلیه و قوای مادّیه ترقّی نکند بلکه بجهة ترقّی صوری و معنوی و سعادت فوق العاده انسانی نفثات روح القدس لازم است و باید قوّه الهیّه یعنی روح القدس تأیید کند.....
و توفیق بخشد تا آنکه هیئت بشر ترقّیات فوق العاده نموده بدرجه کمال برسد. زیرا جسم انسان محتاج به قوای مادّیه است ولی روح انسان محتاج به نفثات روح القدس است و اگر تأییدات روح القدس نبود عالم انسانی خاموش میشد و نفوس انسانی مرده بود[1]
نقد
1- در ابتدا متذکر شویم که این تعبیر( نفثات روح القدس )تقلیدی نادرست از مسیحیت پولسی می باشد.
توضیح
مسیحیت پولسی انحراف در مسیحیت و معتقد به تثلیث و اقانیم ثلاثه( اب و ابن و روح القدس )است، از این جهت بین خداوند متعال و حضرت عیسی و روح القدس تفاوتی نمی گذارند و این شرکی آشکار است.
نتیجه این که این تعبیر، یک تعبیر الهی و دینی نیست و سخن صحیح آن است که بگوییم: عالم به عنایات و الطاف حق متعال احتیاج دارد.
2- با توجه به سخن درستی که گفته شد در می یابیم که این- به اصطلاح- تعلیم حرف جدیدی نیست!!چرا که پایه همه شرایع الهی همین بوده و با اسلام به اوج خود رسیده است، بنابراین این تعلیم با تحدی کردن ناسازگار می باشد.
آن قدر در آیات قرآن کریم و احادیث از این نیاز سخن به میان آمده که مجالی برای دیگران باقی نگذاشته است.
قرآن مجید در آیات بی شماری نیاز جهان مادی به عنایات و هدایات الهی را مورد اشاره قرار داده که به چند مورد آن به طور اختصار ذکر و به شرح ذیل بسنده می کنیم :
أ. رعد، آیه 28:( أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ ): آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش مىیابد.
ب. اسراء، آیه 44:( تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فیهِنَّ وَ إِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ إِنَّهُ کانَ حَلیماً غَفُوراً ): آسمانهاى هفتگانه و زمین و کسانى که در آنها هستند، همه تسبیح او مىگویند و هر موجودى، تسبیح و حمد او مىگوید ولى شما تسبیح آنها را نمىفهمید او بردبار و آمرزنده است.
ت. طه، آیه 50 :( قالَ رَبُّنَا الَّذی أَعْطى کُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى ): گفت: پروردگار ما همان کسى است که به هر موجودى، آنچه را لازمه آفرینش او بوده داده سپس هدایت کرده است!
ث. شورى، آیه 53:( أَلا إِلَى اللَّهِ تَصیرُ الْأُمُورُ ): آگاه باشید که همه کارها تنها بسوى خدا بازمىگردد.
ج. نازعات، آیه 44:( إِلى رَبِّکَ مُنْتَهاها ):نهایت آن به سوى پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا از زمانش آگاه نیست ).
ح. حجر، آیه21( وَ إِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ ): و خزائن همه چیز، تنها نزد ماست ولى ما جز به اندازه معیّن آن را نازل نمىکنیم.
آیات بسیار دیگری است که از آنها چشم می پوشیم.
احادیث معصومین علیهم السلام نیز به موضوع نیاز عالم مادی به فیض معنوی پرداخته شده که دو نمونه از آنها را به خدمت شما می آوریم:
أ. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِه..[2]: رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمود: بهترین مردم کسى است که عاشق عبادت شود، با عبادت دست بگردن شود و آن را از دل دوست دارد و با تن خود انجام دهد[3].
ب. امیرالمومنین علیه السلام در دعای کمیل می فرماید: وَ قَلْبِی بِحُبِّکَ مُتَیَّما : دلم را از عشق و محبت خود بی تاب گردان[4] .
