یعنی ای میرزا آغاسی از تُرک جماعت (عثمانی ها) دوری کن حتی اگر پدرت باشد، چون اگر دوستت داشته باشند تورا می خورند و اگر از تو برنجند تو را می کشند.
با صرف نظر از اغلاط ادبی عبارت فوق، آیا صرف موزون بودن سخن و شعرگونه بودن کلامی می تواند دلیل بر اهانت بر قومی متمدن باشد؟ آیا چند صباحی در عصر عثمانی تحت حکومت ترکان در تبعید به سر بردن مجوز صدور چنین آیه شنیعی می شود؟! آیا جماعت ترک آدم خوار بودند و آیا هنگام عصبانیت واقعا فرزندانشان را می کشتند؟!
هرچه به دیده بی طرفی و خالی الذهن از هر دین و مذهب و آیینی که بنگریم نمی توان توجیهی برای این سخن پیدا کرد.
گیریم که به فرض محال این آقایان از طرف خدای احد و واحد آمده باشند و کاملاً هم راست بگویند و اصلا پا را فراتر نهاده و بگوییم نعوذ بالله اصلا خود خدایند، آیا امکان دارد خدا یا پیامبر یا جانشینانش با مخلوقات خود چنین رفتار و دیدگاهی داشته باشند؟
اعلی