ضرورت یادگیری

نگاه درست(2)

این نگاه را با پرسشی آغاز می کنیم:

آیا آیین پیش از بهاییت- اسلام مقدس- سخنی در مورد تعلیم و تعلم نیاورده که سران بهاییت تعلیمی به این نام را ادعا می کنند؟

1-دستور به حضرت محمد صلی الله علیه و آله...

در اسلام عزیز می یابیم که اولین دستور الهی به آخرین پیامبرش حضرت محمد صلی الله علیه و آله خواندن است آن هم در آن روزگارانی که علم ارزشی نداشت جز برای بنده ای که خریده شود و به حسابهای مولای خود رسیدگی کند، در همچون شرایطی خدای متعال در سوره علق می فرماید: به نام پروردگارت که( همه خلایق را ) آفرید بخوان[1].

2-دستور به مومنان

پیامبر عظیم الشان علم آموزی را بر همه مسلمانان واجب و لازم فرموده است[2].

3-ترغیب کردن مومنان

اسلام به روشهای گوناگون مومنان را به دانش اندوزی ترغیب کرده است:

3-1-در ادامه همان سخن درربار، هر مسلمانی به علم آموزی تشویق هم می شود، چنانچه فرمود: آگاه باشید که خداوند بزرگ جویندگان علم را دوست می دارد[3].    

3-2-باز می فرماید: حکمت گمشده مومن است و هر جا آن را یافت بدون درنگ آن را در آغوش می گیرد[4].

3-3-امام على بن الحسین علیه السلام می فرماید: اگر مردم مى‏دانستند در طلب علم چه فایده‏اى است، دنبال آن مى‏رفتند گر چه خون دل در راه آن بریزند و به گردابها فرو شوند[5].

به همین مقدار بسیار اندک بسنده کرده، دنبال کردن این بحث را به عزیزان پیشنهاد می کنیم.


[1] - اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَقَ (علق، 1 )

[2] - أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبِی الْحُسَیْنِ الْفَارِسِیِّ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ زَیْدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ طَلَبُ‏ الْعِلْمِ‏ فَرِیضَةٌ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ أَلَا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ بُغَاةَ الْعِلْمِ( الکافی، ج 1، ص 30 ).

[3] - أَلَا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ بُغَاةَ الْعِلْمِ( همان )

[4] - قَالَ ص‏ الْحِکْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ‏ یَأْخُذُهَا حَیْثُ وَجَدَهَا(بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار ط – بیروت، ج2، ص 105)

[5] - عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ: لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی طَلَبِ الْعِلْمِ لَطَلَبُوهُ وَ لَوْ بِسَفْکِ‏ الْمُهَجِ‏ وَ خَوْضِ اللُّجَج( أصول الکافی / ترجمه کمره‏اى ، ج‏1 ، ص99)