او قسمتی از ادبیات فارسی و عربی را در این مکتب آموخت گرچه پیروان باب اصرار دارند که سید علی را درس نخوانده (تا به اصطلاح او را «امی») قلمداد کنند و با این ادعا بتوانند معجزه بودن سخنان و کلماتی را که از زبان او جاری شده ثابت نمایند، و همه را آیات وحی خدا بدانند و این در حالی است که نبیل زرندی که از معارف بهائیان است در صفحه 64 تاریخ خود و نیز در صفحه 59 مطالع انوار می‏نویسد: خال (دائی) حضرت باب ایشان را برای درس خواندن نزد شیخ عابد، هر چند حضرت باب به درس خواندن میل نداشتند ولی برای این که به میل خال بزرگوار رفتار کنند، به مکتب شیخ عابد تشریف بردند، شیخ عابد مرد پرهیزکار و محترمی بود و از شاگردان شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی به شمار می‏رفت. و چنان که معروف است اگر معمار خشت اول ساختمان را کج بگذارد، تا ثریا دیوار کج می‏رود.
شیخ محمد عابد نخستین معلم باب، شیخی مسلک بوده است و او را با ذایقه شیخی‏گری پرورش داده است مذهبی که قائل‏اند مذهب چهار رکن دارد توحید، نبوت، امامت و رکن چهارم و منظورشان از رکن چهارم شیعه خالص و خاص بوده و معتقد بودند که رکن رابع رابط میان امام و مردم است میرزا علی محمد پس از خروج از مکتب خانه و پیدایش روحیه شیخی‏گری در او، در سن 19 سالگی به بوشهر مسافرت کرد و در آنجا به ریاضت و تسخیر شمس پرداخت. میرزا علی محمد که بسیار عاشق و شیفته سید کاظم رشتی شده بود از بوشهر عازم کربلا شد و آنجا مدتی در محضر درس سید کاظم شرکت کرده و در این مدت با شاگردان سید کاظم نیز آشنا گردید.
میرزا در سن 25 سالگی در زمان سلطنت محمد شاه قاجار ادعای بابیت کرد، و گفت من باب و نایب خاص امام زمان علیه‏السلام و از ناحیه‏ی آن حضرت مأمور هستم. و دیری نپائید که ادعای پیغمبری نمود و بعد از آن ادعای خدائی نمود. و سرانجام او را قبل از ظهر روز چهارشنبه 28 شعبان سال 1266 در سن 31 سالگی در میدان تبریز اعدام کردند.
 اما پس از او میرزا حسینعلی بهاء الله که فرقه ضاله بهائی خود را پیرو او می‏دانند ادعای نیابت باب را کرد. میرزا حسینعلی بهاء که در سال 1233 هجری در تهران متولد شد تحت کفالت پدرش میرزا عباس بزرگ شد او در سال 1284 ادعای مقام «من یظهره الهی» نمود و پس از ادعای پیغمبری و... نمود که در فصل‏های آینده به آن اشاره می‏کنیم.