مــا خداییــــــــــــــــــم

برای اثبات تناقضات فکری باب و بهاء با بررسی مجدد برخی از کتاب‏های بهائیت، مطالب جدیدی را در اختیار خوانندگان محترم می‏گذاریم تا روشن شود که رهبران بهائیت علاوه بر ادعای مقام مهدویت و پیغمبری، پا را فراتر گذاشته و ادعای خدایی و الوهیت هم کرده اند.
1- میرزا علی محمد خود را، ذات خدا و هستی او معرفی می‏ماید و می‏گوید: «ان علی قبل نبیل ذات الله و کینو نیته» کتاب لوح هیکل صفحه 5 (توضیح: نبیل به حساب ابجد برابر با کلمه محمد است و لذا عبارت علی قبل نبیل یعنی علی محمد). 

2- میرزا حسین علی ادعا می‏کند «لا اله الا انا المسجون الفرید» کتاب مبین صفحه 229 یعنی نیست خدایی غیر از من زندانی تنها! بنابراین یک نفر بهائی با توجه به این که تأویل و تفسیر در بهائیت حرام است و باید فقط ظاهر عبارت را بپذیرد، باید معتقد باشد که میرزا علی محمد شیرازی و میرزا حسین علی هر دو، خدا هستند و اگر چنین اعتقادی را نداشته باشد، بهائی نیست.

کفرآمیز بودن این ادعاها بر هر فرد روشن ضمیری آشکار و هویدا است.