ادعای خدایی رهبران ما شطحیات است
مبلغین بهائی در مورد ادعای خدایی رهبران خود (میرزا علیمحمد شیرازی و حسینعلی نوری) توجیهاتی می کنند که نهایتا سعی می کنند آنها را به شَطَحیّات یکی از عرفا تطبیق کنند در صورتیکه اولاً شَطَحیّات حجیّت ندارند و ثانیا بر فرض داشتن حجیّت و بنا بر تعریفی که عرفا از شَطَح می کنند، شَطَح عبارت است از رسیدن سالک به مرتبه ای از سلوک که ...
نمونه ای از تحقیقات علمی جناب بهاءالله
میرزا حسینعلی در کتاب «ایقان» صفحه 122 می نویسد: «در مادّه نحاسی ملاحظه فرمائید که اگر در معدن خود از غلبه یبوست محفوظ بماند در مدّت هفتاد سنه به مقام ذهبی می رسد. اگر چه، بعضی خود نحاس را ذهب می دانند که به واسطه غلبه یبوست مریض شده و به مقام خود نرسیده.»
یعنی مس اگر در مکان خشکی نباشد و آنجا مرطوب باشد بعد از هفتاد سال تبدیل به طلا می شود، بنابراین بهائیان فقیر از این آموزه می توانند محل ارتزاقی برای خاندان خویش فراهم کنند و یا خود در ایام پیری به ثروت هنگفتی برسند.
از آن جهت که طبق تعالیم بهائیت «دین باید مطابق علم و عقل باشد» و اگر چنین نشد دین نیست پس معلوم می شود که کتاب «ایقان» دین نیست و آورنده این کتاب از آسمان نیامده و ربطی هم به خدا و آسمان ندارد چون مطالبش خلاف علم است.
2- میرزا حسین علی ادعا میکند «لا اله الا انا المسجون الفرید» کتاب مبین صفحه 229 یعنی نیست خدایی غیر از من زندانی تنها! بنابراین یک نفر بهائی با توجه به این که تأویل و تفسیر در بهائیت حرام است و باید فقط ظاهر عبارت را بپذیرد، باید معتقد باشد که میرزا علی محمد شیرازی و میرزا حسین علی هر دو، خدا هستند و اگر چنین اعتقادی را نداشته باشد، بهائی نیست.
کفرآمیز بودن این ادعاها بر هر فرد روشن ضمیری آشکار و هویدا است.
باب و بهاء و ادعای خدائی شما چگونه حکم میکنید؟؟
یکی از مسائلی که طبق عقل و فطرت باید به آن ایمان داشت وحید بودن خداوند است و اینکه شریکی ندارد و اینکه همه موجودات جهان مخلوق و محدود و عاجز و ضعیف و ممکن و محتاجند. و خداوند متعال بر همه اشیاع و موجودات سلطنت دارد و همه موجودات تحت قبضه توانائی او هستند.
اما باید بدانید باب و بهاء برخلاف عقل و فطرت و کلمات انبیاء علیهمالسلام قائل به خدائی خودشان میباشند و خود را خدای دیگر خدایان معرفی میکنند. عبدالبهاء در مکاتیب اول صفحه 254 میگوید: «همه خدایان از اثر فرمان من خدا شدند و همه پروردگاران از حکم من پروردگار گشتند» و همچنین میرزا بهاء در کتاب بدیع در صفحه 154 میگوید: «انه یقول حینئذ اننی انا الله...
انکار یکی از چهار نائب امام زمان مساوی کفر است
علی محمد شیرازی (باب) بعد از اقرار به نواب اربعه امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می گوید اگر کسی یکی از آنها را انکار کند یقینا کافر و از زیان کاران خواهد بود.
کتاب:ابلاغیه الف، مندرج در اسرارالاثار ص181 می نویسد:
«اشهد ان بعد الابواب الاربعه لیس له باب ... ومن انکر احدا منهم فقد کفر و کان من الخاسرین»
